Wyżeł Weimarski - Weimaraner

Grupa VII FCI

Sekcja 1, nr wzorca 99

Wyżeł Weimarski dobrze odnajduje się w rodzinie z dziećmi. Z racji wielkości i ruchliwości bywa jednak mało ostrożny, dlatego lepiej, gdy wspólne zabawy odbywają się pod kontrolą dorosłych. W młodym wieku może być nieco pobudliwy, z czasem staje się bardziej stateczny. Opanowanie energicznego, silnego wyżła na spacerach może być problematyczne, szczególnie dla drobniejszych osób i dzieci. Wyżeł weimarski może mieszkać z innymi psami i kotami, pod warunkiem że zostanie z nimi odpowiednio zsocjalizowany już w wieku szczenięcym.
Wyżeł weimarski to rasa stworzona do polowań. Weimar jest psem o silnie rozwiniętej pasji łowieckiej, ciętym w stosunku do zwierzyny, lecz zrównoważonym i o umiarkowanym temperamencie. Spośród wszystkich wyżłów kontynentalnych jest on najsilniej związany z właścicielem.

Jest doskonałym psem rodzinnym, wesołym, przywiązanym do domowników. Wyżeł weimarski potrzebuje bliskiego kontaktu z właścicielem i nie znosi samotności. Wobec opiekunów jest bardzo czuły i uwielbia bliskość – wspólne leżenie na kanapie, głaskanie i towarzyszenie człowiekowi w codziennym życiu. Na ogół jest przyjazny wobec ludzi, choć zdarzają się osobniki nieufne wobec obcych.

Cesarz niemiecki Wilhelm I wydał dekret stanowiący o tym, że właścicielem wyżła weimarskiego może być tylko osoba z udokumentowanym czteropokoleniowym szlacheckim pochodzeniem. Dziś wyżeł weimarski może być pupilem prawie każdego. Prawie, bo to pies dla osoby aktywnej, która będzie potrafiła go wychować.

Zdaniem niektórych kynologów, przodkowie wyżła weimarskiego mogą pochodzić z Francji. Podobno wywodzili się od szarych psów, które do połowy XV wieku wchodziły w skład królewskiej sfory. Inni uważają jednak, że wyżeł weimarski to rasa o czysto niemieckim rodowodzie. Za jej twórcę uważa się księcia Weimaru Karola Augusta, który w XVIII wieku zainteresował się tymi czworonogami i zapoczątkował ich hodowlę. Potrzebował nie tylko doskonałych psów do polowania, ale także towarzyszy dla strażników łowieckich, których zadaniem była walka z kłusownikami. Oprócz pasji myśliwskiej jego zwierzęta musiały obrończymi.

Dziękujemy za współpracę Pani Żanecie Motyl hodowla Argentum Venandi FCI.