Grupa V FCI, sekcja 4, nr wzorca 97
Szpic miniaturowy pomeranian ma wesołe usposobienie i żywy temperament. Jest ruchliwy, ciekawski, wszędobylski i chętny do zabawy. Bardzo przywiązany do opiekuna, wrażliwy i oddany, nie lubi zostawać na długo sam. Najchętniej stale towarzyszyłby właścicielowi. Szpic miniaturowy pomeranian bardzo źle czuje się pozostawiony na długie godziny w pustym domu. Serdeczny i życzliwy wobec wszystkich domowników, zazwyczaj ma jednak wśród nich swojego faworyta i to na jego kolanach lubi oddawać się wyjątkowym pieszczotom.
Szpic miniaturowy pomeranian nie zdaje sobie sprawy ze swoich małych rozmiarów, wydaje mu się, że w niczym nie ustępuje większym czworonogom. Jego odwaga i pewność siebie powodują, że niekiedy zachowuje się wręcz lekkomyślnie. Na ogół jest towarzyski i przyjazny wobec innych zwierząt. Chętnie przebywa w grupie psów, które z uwagi na jego bezpieczeństwo powinny być podobnej wielkości.
Szpic miniaturowy pomeranian jest nieufny wobec obcych i niechętnie nawiązuje przyjaźnie z nieznajomymi. Odwiedzających dom gości najpierw oceni z dużej odległości, zanim pozwoli do siebie podejść. Niewielki wzrost nie pozwala mu pełnić roli typowego stróża, ale jest psem bardzo czujnym i uważnym, który zasygnalizuje każdy podejrzany szmer za drzwiami. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że jego chęć do stróżowania i duża szczekliwość mogą sprawiać opiekunom (i ich sąsiadom) spory problem.
Szpice są uznawane za jedną z najstarszych form psa domowego. Wywodzą się prawdopodobnie od żyjącego około 6 tys. lat temu, prastarego psa torfowego (canis familiaris palustris), którego szczątki zachowały się w postaci skamielin. Najstarszy wizerunek przedstawiający psa w tym typie znajduje się na attyckim dzbanie do wina pochodzącym z ok. 400 roku p.n.e.
Kolekcja powstała przy współpracy z Panią Marta Zapłotną, hodowla Loudlove Poms.
