Klasyfikacja FCI - Grupa VI, Sekcja 1, nr wzorca 204
Pierwsze wzmianki o Gończym hiszpańskim (Sabueso Español) pochodzą ze średniowiecznej księgi "Libro de la Montería de Alfonso XI”. W późniejszych stuleciach opisy czworonogów pojawiają się w hiszpańskich księgach łowieckich.
Gończe hiszpańskie były niegdyś wykorzystywane w czasie polowań na niedźwiedzie brunatne i dziki. Od 1982 roku liczebność populacji utrzymuje się na stałym poziomie. W XIX i na początku XX wieku rasa przechodziła kryzys. Z powodu upowszechnienia się broni palnej psy gończe nie były już tak cenne i zaprzestano ich masowego rozmnażania. Obecnie jednak rasa ma się bardzo dobrze; w całej Europie z roku na roku powstają nowe hodowle.
Gończe hiszpańskie są wesołymi, energicznymi psami, które ujawniają swoją dziką i nieposkromioną naturę w czasie polowania. W stosunku do właścicieli i ich rodzin bardzo wierne i lojalne. Na co dzień dość spokojne i zrównoważone. Mają duża potrzebę ruchu, zatem nie powinny mieszkać w małych mieszkaniach i zamkniętych przestrzeniach miejskich. Preferują życie wiejskie. Nie akceptują mniejszych stworzeń. Wymagają przeprowadzenia podstawowego szkolenia z zakresu posłuszeństwa.
(zródło Psy-pies .pl)