Grupa I FCI
Sekcja 1, nr wzorca 166
Owczarek niemiecki ma duży temperament, powinien być zrównoważony, pewny siebie, opanowany i łagodny, o ile nie zostanie sprowokowany. Nerwowość, agresję czy tchórzostwo uznaje się za wady charakteru i psy o takich cechach nie powinny być wykorzystywane w hodowli. Przedstawiciel tej rasy chętnie się podporządkowuje właścicielowi, przy czym samce mają z reguły silniejsze charaktery, a suki są bardziej uległe.
Pies rasy owczarek niemiecki jest oddany właścicielowi i lojalny wobec wszystkich członków rodziny. Dobrze dogaduje się z dziećmi, jest wesołym i tolerancyjnym towarzyszem ich zabaw, ale z uwagi na rozmiary i siłę czworonoga trzeba te kontakty nadzorować. Dzieci nie powinny same wydawać mu poleceń ani wyprowadzać go na spacery. Poza tym należy wiedzieć, że owczarek niemiecki może potraktować obce maluchy jak intruzów, zwłaszcza jeśli pilnuje terenu czy rzeczy właściciela.
Zgodnie z jedną z teorii przodkami owczarka niemieckiego były żyjące w średniowieczu na niemieckich ziemiach wiejskie psy zwane hovawartami („stróż podwórza”). Używano ich do pilnowania dobytku. Zanim wyhodowano owczarka niemieckiego, psy pasterskie w Niemczech reprezentowały różne typy. Te pochodzące ze środkowej i północnej części kraju (Saksonia, Turyngia) były niewielkie, miały stojące uszy i wilczaste umaszczenie, a te z południowych landów wyróżniały się mocną budową, dłuższą sierścią, ciemniejszą maścią i opadającymi uszami. W XIX wieku, gdy pastwisk było coraz mniej, psy pasterskie straciły swoje zajęcie.
Kolekcja powstała przy współpracy z Panem Ladislav Frnčo sędzia FCI ds. prób myśliwskich i eksterieru psów, trener i hodowca owczarków niemieckich „Z Dworu Atara”.
