Grupa IX FCI, sekcja 3, nr wzorca 80
Gryfonik to nazwa, którą dzielą trzy rasy psów typu dogowatego. Wszystkie pochodzą z Belgii. Pierwotnie były to psy wykorzystywane do tępienia gryzoni, pilnowania koni i powozów. Obecnie to dość popularne zwierzaki domowe. W klasyfikacji FCI znalazły miejsce w grupie IX. Zrzeszającej psy ozdobne i do towarzystwa. Razem utworzyły 3 sekcję małych psów belgijskich. O jakie konkretnie okazy chodzi. Opisywane, niewielkie czworonogi to gryfon brukselski, belgijski oraz brabandzki. Ich dokłada historia nie jest znana. Prawdopodobnie pochodzą od pinczerów stajennych. Mogą mieć także domieszkę genów yorków, mopsów i sznaucerów.
Dzięki krzyżówce z mopsem pojawił się brabantczyk. Gryfoniki zostały uwiecznione na XVII wiecznych obrazach. Początkowo żyły w domach mniej zamożnych osób. Później trafiły na salony i dwory królewskie. Choć traktowane, jako osobne, wymienione gryfony to odmiany tej samej rasy. Wszystkie osiągają w zasadzie jednakową wielkość. Bez względu na płeć zazwyczaj dorastają do 20-28 cm wysokości w kłębie. Ich waga utrzymuje się w granicach 3-6 kg. Są dobrze umięśnione i krępe. Głowa okrągła z płaskim pyszczkiem, dużymi oczami i trójkątnymi uszami. Kończyny dość krótkie i drobne, ale przy tym silne.
Skoro każda miniaturka osiąga podobną wielkość i budowę to, czym się różnią? Mają odmienny rodzaj i kolor sierści. Gryfonik brukselski to pies, którego okrywa włosowa jest półdługa. Do tego szorstka, lekko falista i wspomagana obfitym podszerstkiem. Umaszczenie wyłącznie rude lub rdzawe. Czworonóg belgijski to rasa mająca taki sam rodzaj sierści, także odznacza się długą brodą. Różni się maścią, pies jest jednolicie czarny lub podpalany. Natomiast brabantczyk jest krótkowłosy. Psiak może być czarny, podpalany lub rudy.
Kolekcja powstała przy współpracy z hodowla Pani Natalii Graiznovej Union Grif kennel.