Grupa IX, sekcja 2, nr wzorca 172
Pudel to nie tylko pies o nienagannej, eleganckiej prezencji, ale też jedna z najbardziej inteligentnych ras psów na świecie. Te ciekawe świata i pełne życia czworonogi cieszą się też dobrym zdrowiem, dlatego rzadko chorują i są rasą psów długowiecznych
Pudel występuje w czterech odmianach, które różnią się między sobą masą ciała i wielkością. Najmniejsze są pudle toy, nieco większe od nich są pudle miniaturowe, można też wyróżnić pudle średnie i pudle duże (królewskie). Najbardziej popularne są obecnie pudle średnie i miniaturowe.
Wszystkie pudle mają harmonijną sylwetkę z proporcjonalną głową o łagodnych konturach, która jest pełna elegancji i wyrazu. Oczy pudla są czarne lub ciemnobrązowe, ewentualnie bursztynowe. Wdzięku dodaje mu ogon noszony wysoko ponad tułowiem.
O dawnej historii pudla niewiele wiadomo, może dlatego, że nie był wtedy żadnym salonowcem, lecz wszechstronnie użytkowym psem wiejskim, po trosze myśliwskim, po trosze pasterskim. Średniej wielkości psy o kosmatym, sznurowatym włosie z pewnością pochodzą z Azji, a do Europy trafiły we wczesnym średniowieczu.
Jeśli chcemy wyobrazić sobie, jak wyglądał pudel przed wiekami, to pewne pojęcie może dać dzisiejszy hiszpański pies wodny, niedawno „odkryty” przez kynologów pies pasterski i aporter. Takie czworonogi występowały w całej Europie.
Na Nizinie Węgierskiej hodowano puli, w Niemczech tzw. owczarskie pudle, we Francji barbety, na Półwyspie Iberyjskim – psy wodne, a w naszym kraju owczarki nizinne. Klasyk polskiego przyrodoznawstwa, ksiądz Kluk, piszący pod koniec XVIII wieku, nazywał trzymane na Podlasiu psy do owiec „pudłami”.
O pochodzeniu pudla od psów tego rodzaju świadczyć mogą jego nazwy: niemiecka – „pudel” – wzięła się od kałuży, a francuskie – „caniche” – od kaczki. Kiedy i dlaczego wiejski pies pracujący przeobraził się w ogólnie lubianego psa do towarzystwa, tego nie wiadomo.
Kolekcja powstała przy współpracy z Panią Lilianą Cholewą, hodowla "Morelowa Radość"